Medan en Berastagi
08 Maart 2018 | Indonesië, Medan
25-02-2018 tem 02-03-2018
Medan
Ik had een enkeltje Medan gekocht. Normaal krijg je tegenwoordig een gratis visum on arrival als je als toerist het land max 30 dagen bezoekt. Als je echter een 2-maands visum wilt hebben, moet je over een retourtje beschikken om te voorkomen dat je van de (niet bestaande) sociale zekerheid misbruik gaat maken. Niettemin kreeg ik problemen, iets wat mij in Jakarta en Semarang nooit is overkomen. Ik moest apart wachten totdat een immigratie-bobo zei dat ik een voa @ US$ 35 moest kopen want zo luiden dé regels. Niet dus, maar in discussie gaan vormt hier de garantie van nog veel meer en ernstigere problemen. Mijn advies bij de oversteek naar Medan is dan ook, koop een retourtje want de meerprijs is mínder dan de kosten van de voa. Gelukkig toch geen maagklachten. Medan viel me reuze mee. Best een aardige stad als je in de juiste buurt zit. Het is met 2,2 mio inwoners na Jakarta en Surabaya de grootste stad. En heeft toch ook een zekere charme. Ik zat in het Grand Sakura hotel, lekker centraal en vlakbij het station. In de buurt de Merdeka walk, dat is een kleine maar gezellige eetstraat. Uiteindelijk besloot ik om, nu ik toch in de buurt ben, naar Berastagi te gaan. In de bergen en dicht bij de gunung Sinabung, de vulkaan die 2 weken geleden nog uitbarstte.Heerlijk klimaat daar. Overdag aangenaam warm en 's avonds geen airco nodig maar een softshell. Het hotel lag op 14km van de Sinabung. Erg eenvoudig en een zéér beperkte menukaart. Maar afgezien van de natuur is er het nodige te zien. Taman Alam Lubini, een fraaie boeddhistische tempel, de Karo Batakcultuur en ook Nederlandse restanten. En veel bergwandelingen. De laatste dag nog een rit met de ankot naar een uitloper van het Tobameer gemaakt. De rit zelf was fraaier dan het doel. Ik had dit beter met een huurauto met chauffeur kunnen doen en op bepaalde plaatsen stoppen of even van de weg af. Hier kost dat 350K tot 500K.
Daarna weer terug naar Medan. Een soort toko Oen cq Pesta Kebun achtig restaurant gevonden. Restaurant Lunchroom Tiptop, waar je ook nog huzarensalade, bitterballen en croquette kunt krijgen, maar ook gewoon Indonesisch eten.
Voor batik e.d. moet je bij de paser ikan lama (oude vismarkt) zijn.
Ook nog naar Tjong A Fie huis geweest, een Chinees die steenrijk werd met o.a. rubber en die veel deed aan charity met een voor die tijd bijzondere voorwaarde, namelijk dat etniciteit geen rol bij toekenning van ondersteuning mocht zijn. Het pand is te koop mits het wordt gerestaureerd. M.i. een heritage gebouw met voldoende binding met Nederland, dus voor sommigen kan dit op de valreep een aantrekkelijke aftrekpost betekenen.
Dat was Medan; best aardig maar geen "Semarang-ervaring".
Nu op naar Balikpapan, Kalimantan Timur.
Medan
Ik had een enkeltje Medan gekocht. Normaal krijg je tegenwoordig een gratis visum on arrival als je als toerist het land max 30 dagen bezoekt. Als je echter een 2-maands visum wilt hebben, moet je over een retourtje beschikken om te voorkomen dat je van de (niet bestaande) sociale zekerheid misbruik gaat maken. Niettemin kreeg ik problemen, iets wat mij in Jakarta en Semarang nooit is overkomen. Ik moest apart wachten totdat een immigratie-bobo zei dat ik een voa @ US$ 35 moest kopen want zo luiden dé regels. Niet dus, maar in discussie gaan vormt hier de garantie van nog veel meer en ernstigere problemen. Mijn advies bij de oversteek naar Medan is dan ook, koop een retourtje want de meerprijs is mínder dan de kosten van de voa. Gelukkig toch geen maagklachten. Medan viel me reuze mee. Best een aardige stad als je in de juiste buurt zit. Het is met 2,2 mio inwoners na Jakarta en Surabaya de grootste stad. En heeft toch ook een zekere charme. Ik zat in het Grand Sakura hotel, lekker centraal en vlakbij het station. In de buurt de Merdeka walk, dat is een kleine maar gezellige eetstraat. Uiteindelijk besloot ik om, nu ik toch in de buurt ben, naar Berastagi te gaan. In de bergen en dicht bij de gunung Sinabung, de vulkaan die 2 weken geleden nog uitbarstte.Heerlijk klimaat daar. Overdag aangenaam warm en 's avonds geen airco nodig maar een softshell. Het hotel lag op 14km van de Sinabung. Erg eenvoudig en een zéér beperkte menukaart. Maar afgezien van de natuur is er het nodige te zien. Taman Alam Lubini, een fraaie boeddhistische tempel, de Karo Batakcultuur en ook Nederlandse restanten. En veel bergwandelingen. De laatste dag nog een rit met de ankot naar een uitloper van het Tobameer gemaakt. De rit zelf was fraaier dan het doel. Ik had dit beter met een huurauto met chauffeur kunnen doen en op bepaalde plaatsen stoppen of even van de weg af. Hier kost dat 350K tot 500K.
Daarna weer terug naar Medan. Een soort toko Oen cq Pesta Kebun achtig restaurant gevonden. Restaurant Lunchroom Tiptop, waar je ook nog huzarensalade, bitterballen en croquette kunt krijgen, maar ook gewoon Indonesisch eten.
Voor batik e.d. moet je bij de paser ikan lama (oude vismarkt) zijn.
Ook nog naar Tjong A Fie huis geweest, een Chinees die steenrijk werd met o.a. rubber en die veel deed aan charity met een voor die tijd bijzondere voorwaarde, namelijk dat etniciteit geen rol bij toekenning van ondersteuning mocht zijn. Het pand is te koop mits het wordt gerestaureerd. M.i. een heritage gebouw met voldoende binding met Nederland, dus voor sommigen kan dit op de valreep een aantrekkelijke aftrekpost betekenen.
Dat was Medan; best aardig maar geen "Semarang-ervaring".
Nu op naar Balikpapan, Kalimantan Timur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
